Dla dzieci czas to miłość

Zaczynasz o 8 pracujesz do 17, wracasz do domu jesteś zmęczony, nie masz czasu, musisz zjeść, odpocząć i mamy 18. Siadasz do pracy bo trzeba skończyć projekt. Godzina 19 kolacja, kąpiel i to tyle na dziś.

Kiedy siedziałaś/eś nad tym projektem przyszła twoja córka/syn i woła z entuzjazmem:

Mamo/tato pobawisz się ze mną, poczytasz mi do snu?

Ty: nie mam czasu, mam ważny projekt

Dziecko: A jutro już go nie będziesz miała/miał?

Ty: Będę, jutro też nie będę mieć czasu. Teraz mam bardzo dużo pracy.

Dziecko: To może pojutrze

Ty: Też bę...dę miała/miał.... dużo pra...cy

"O co chodzi dziś nie mogę bo... projekt, jutro bo... wyjazd, pojutrze spotkanie biznesowe... To kiedy będę mogła/mógł. Może za rok będę już codziennie poświęcać ci czas?"

Bo... papiery, dokumenty, praca, projekty, zlecenia będą zawsze, dziś, jutro, pojutrze.

I nawet jeśli powiem sobie, że jutro, pojutrze, za miesiąc będę mieć więcej czasu (a może dopiero za rok skończy się "gorący okres" w pracy?) i wtedy będę mogła/mógł towarzyszyć dziecku przy zabawie, zasypianiu, czytaniu. To może się jednak okazać, że będę czekać kilka wieczorów już gotowa/gotowy kiedy przyjdzie o to poprosić, ale dziecko już odebrało swoją lekcję "mama, tato mają ważne zlecenia nie powinnam przeszkadzać".

I tak tworzy sobie w głowie historię, że praca jest ważniejsza ode mnie. I już nie przychodzi, a my możemy sobie nawet dumnie pomyśleć, ale wydoroślała moja córka/syn już nie potrzebuje ze mną zasypiać...

My, dorośli, na własne życzenie za szybko tracimy ten piękny czas kiedy dziecko przychodziło i mówiło mamo, tato chciałabym z Tobą być kiedy zasypiam, żebyś trzymała mnie za rękę.

Trzymam tak za rękę naszą córkę, w pokoju obok, naszego syna trzyma za rękę tato.

I są projekty i praca i dokumenty - nie zniknęły...

A my, zdecydowaliśmy trzymać za rękę 7-letnią Maję i 4-letniego Macieja,

Być może mogą zasypiać już sami, być może 7 lat to zbyt dużo żeby zasypiać z "mamy ręką", może i 4 to już za dużo...

Być może 7 lat to za dużo żeby bawić się razem lalkami,

Dla świata może być za dużo ...

My wybraliśmy, dla nas nie jest zbyt dorosła by zasypiać w naszym towarzystwie.

Dla świata jest zbyt dorosła by tęsknić za mamą,

Zbyt dorosła...

Dla świata dzieci mogą być zbyt... nieidealne, zbyt związane z mamą...W wieku ...lat powinny być...

Tobie i sobie tego czasu, by pozwolić sobie na bycie sobą, na bycie blisko, teraz. Bo jutro obudzimy się, a moja, twoja córka/syn... będą dorośli...

I tamte chwile pozostaną już tylko wspomnieniem.

Od nas zależy jakie będą nasze wspomnienia.

Więc żeby jutro nie powiedzieć: żałuję że za mało czasu spędzałam z moimi dziećmi, że nie czytałam im bajek do snu, dziś wieczorem przeczytam bajkę

A dziś po pracy zapytam: co chciałabyś/chciałbyś dziś robić?

Może to będzie jazda na rowerach, może kopanie piłki, może zabawa w rekina na placu zabaw...

Pozostaję ciekawa tego co dziś :-)

Bo dla dzieci czas to miłość...